Πρώτη και τρίτη ηλικία, τόσα κοινά και τόσες διαφορές... Στα παπάρια σας όλα, πάμε να κράξουμε τους ανήμπορους κι από τις δύο πλευρές της ηλικιακής σκάλας.
Παιδιά
Τα παιδιά, είναι γαμάτα. Είναι το μέλλον. Είναι... να τα δέρνεις από το πρωί ως το βράδι. Κάνουν κάτι πράγματα που σε βγάζουν από τα ρούχα σου και αναγκάζεσαι να ξαναμπείς μέσα (στα ρούχα σου) για να γλιτώσεις καμιά προσβολή δημοσίας αιδούς. Αλήθεια, αυτή η δημόσια αιδώς, πολύ εύκολα προσβάλλεται και δεν δέχεται καν ένα "συγγνώμη ρε κοπελιά, παρεξήγηση".
Επιστρέφω στα παιδιά, όμως.
Τι με συφιλιάζει στα παιδιά:
1. Δεν μπορείς να τα αφήσεις από τα μάτια σου για περισσότερο από ένα... βλεφάρισμα. Σίγουρα σκέφτονται πολύ πιο out of the box από το μέσο ενήλικα, ακριβώς γιατί δεν έχουν μπει στο box ακόμη, αλλά -διάολε- ένα παιδί 2 ετών, είναι ικανό να αυτοστραγγαλιστεί με ένα λίτρο νερό ή να προκαλέσει ηλεκτροπληξία στο εαυτό του με μία κότα. Κι αντί να θέσουν αυτή τη δημιουργικότητά τους στην υπηρεσία του κοινού καλού, απλώς σου στερούν τον ύπνο στην προσπάθειά σου να υπολογίσεις πόσα αμπέρ ανεβάζει μία κότα και να προβλέψεις με ποιον ανήκουστο τρόπο θα προσπαθήσουν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους την επόμενη φορά.
2. Δεν καταλαβαίνουν πότε εννοείς το "όχι" και πότε το λες για χαβαλέ (ποτέ). Τα παιδιά και των δύο φύλων έχουν μία απίστευτη κάβα αρχιδιών που τους επιτρέπει να γράφουν ολόκληρο το σύμπαν (εσού συμπεριλαμβανομένου), χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να κάνουν μικρά γράμματα για να τα χωρέσουν όλα.
3. Πάλι στο πλαίσιο του out of the box, τα παιδιά συνήθως αρνούνται να παίξουν με τα παιχνίδια τους με τον τρόπο με τον οποίο τα παιχνίδια προορίζονται να παιχτούν. Δεν είμαι κανένας λάτρης του φορμαλισμού, της πεπατημένης ή κονφορμίλας του κερατά, αλλά με τσαντίζει το παιδί που δεν κουδουνίζει την κουδουνίστρα του και τη χρσιμοποιεί για άλογο∙ όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά επειδή 20 χρόνια αργότερα (και πολλά λέω), τα μαλακισμένο το αρχιδάκι θα πάρει iPhone επειδή το έχουν όλοι. Κάνε drag'n'drop μέχρι τότε την κουδουνίστρα σου, μαλακισμένο και σκάσε, τα αντικονφορμιστικά να μου τα κάνεις όταν σφίγγουν οι κώλοι, κι όχι τώρα που σε έχουν όλοι στα όπα-όπα.
4. Δεν συνειδητοποιούν ότι και οι υπόλοιποι έχουν ανάγκες. Το θέαμα του τσογλανιού που ωρύεται "πάμε κούνια" πάνω από τον μαχαιρωμένο στην πλάτη και ελαφρώς απανθρακωμένο πατέρα του που προσπαθεί να καλέσει το 166 με τις τελευταίες εκούσιες κινήσεις των δακτύλων του ενώ το περιχυμένο τσιμπέντο σιγά-σιγά στεγνώνει και τον εγκλωβίζει, μου προκαλεί, η αλήθεια είναι, μια κάποια θλίψη.
5. Δεν συνειδητοποιούν τις δικές τους πραγματικές ανάγκες. Ρε μαλακισμένο, η πάνα σου έχει τιγκάρει στο σκατό. Άμα σου λέω να σε αλλάξω, δεν είναι για να σου μειώσω την προσωπικότητα, αλλά για να μην ανάψει ο κώλος σου από το σκατό και πάθεις κανένα σύγκαμα και... τσούζει. Άμα σου λέω να φας, δεν είναι γιατί είμαι κανένας φασίστας τύραννος, αλλά γιατί για να συνεχίζεις να παίζεις στους ρυθμούς (αυτιστικού με υπερκινητικότητα και ελειμματική προσοχή) που συνηθίζεις, πρέπει να μπει τσιτσί από τη μία και να βγει κακό από την άλλη (το οποίο και -επιμένω- πρέπει να με αφήσεις να σου αφαιρέσω μαζί με τη χεσμένη πάνα).
6. Τα παιδιά λένε την αλήθεια όταν δεν πρέπει και δεν τη λένε όταν πρέπει. Θα μου πεις... "και ποιος είσαι εσύ που ξέρεις πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει". Και θα σου πω!
α) Έστω ένας τύπος που παθαίνει ένα ατύχημα, του κόβεται ένα χέρι, παθαίνει ψυχολογικά και προσπαθεί να την παλαίψει. Όλοι αποφεύγουν να αναφερθούν άκομψα στην απουσία της χειρός, κανείς δε θα του αναθέσει εργασία που να απαιτεί συνδυασμένη προσπάθεια αι των δύο χεριών και ακόμη και στάνταρ ατάκες τύπου "νίπτω τα χείρας μου" θα εξαφανιστούν από υο λεξιλόγιο των γύρω του. Ένα παιδί, μόλις τον δει είναι ικανό να φωάναξει: "Μαμά, μαμά, κοίτα αυτός δεν έχει χέρι! Γιατί δεν έχει χέρι μαμά; Μαμά αυτός ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΕΡΙ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΕΡΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΕΡΙ;;;;" . κ.ο.κ.
β)Αντίστοιχα, αν τα ρωτήσεις ποιος έσπασε το βάζο στο σαλόνι, δεν υπάρχει μία στο εκατομμύριο η πιθανότητα να σου πουν "μπαμπά, το έσπασε ο γκόμενος της μαμάς που ήρθε και τη γάμησε πισωκολλητά πάνω στον καναπέ και την ώρα που τραβιόταν για να χύσει στη μάπα της κρατώντας την από τα μαλλιά, έκανε πίσω και το έριξε με τον αγκώνα του". Τουναντίον, αντί να πει την αλήθεια, το κωλόπαιδο, μπορεί να σε κοιτάξει με τρόμο στα μάτια βάζοντας τα κλάμματα, ωθώντας σε στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι το έσπασε το ίδιο.
Και ένα τελευταίο, κωλόπαιδο που δεν έχεις μάθει ακόμη να διαβάσεις: Δε θα κάνεις παιδί; Θα έρθει η σειρά σου...
Τι με κάνει έξαλλο στους γέρους. Γερόντια, πάμε να σας τα χώσω με πολλαπλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, καθώς είμαι σίγουρος ότι δεν είστε σε θέση να σκύψετε για να τα αποκρούσετε. Με λίγα λόγια, θα υποστείτε μια ανάπτυξη του θέματος "Αχ, παλιά ήταν όλα καλύτερα", στο δικό μου μοτίβο.
1. Παλιά η πολιτική είχε νόημα... Μωρή σταφιδιασμένη μούμια, παλιά η πολιτική είχε νόημα γιατί ο κόσμος έτρεχε σαν παλαβός να αποφύγει ή το Στάλιν, ή το Χίτλερ ή και τους δύο. Αργότερα είχε νόημα γιατί οι Αμερικάνοι σφάζανε στο Βιετνάμ και οι Ρώσοι στο Αφγανιστάν. Τώρα που τα πράγματα έχουν ησυχάσει κάπως και δεν κινδυνεύεις να γίνεις τροφή για τα κανόνια, σαπούνι ή ραδιενεργός σκόνη, ΧΑΛΙΕΣΑΙ;
2. Παλιά το φαγητό είχε γεύση. Ναι, και μετά ήρθε η σύγχρονη τεχνολογία και το χάλασε, ε; Επειδή υπάρχει μια παγκόσμια συνωμωσία που... Θα σου υπενθυμίσω κάτι απλό; Παλιά μέσα στο στόμα σου, είχες μία γλώσσα και πάνω στη γλώσσα αυτή είχες γευστικούς κάλυκες. Τώρα μέσα στο στόμα σου έχεις μια σιχαμένη σόλα από παπούτσι που το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί αηδία.
3. Παλιά, οι άντρες ήταν άντρες. Ναι, και δουλεύανε 48 ώρες τη μέρα σαν το γαϊδούρι στο χωράφι (άντε και στην οικοδομή ήτο εργοστάσιο οι πιο gay), ενώ γυρνούσαν σπίτι μόνο και μόνο για να γαμήσουν τη γυναίκα τους ώστε η εργατική (και αργροτική) τάξη να συνεχίσει να αναπαρέγεται. Επίσης, παλιά οι άντρες σπάγανε τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους στο ξύλο (όχι απαραίτητα με κάποιο σοβαρό λόγο) και κάνανε μπάνιο μόνο τις Κυριακές. Χμ, τελικά ίσως και να ήταν καλύτερα. Αν ήσουν άντρας. Εκτός από το θέμα με την ένταση εργασίας.
4. Παλιά η ζωή ήταν απλή, τώρα γεμίσαμε τεχνολογία και αηδίες. Εδώ θα συμφωνήσω. Είσαι στο γαμοχώραφό σου, μισή ώρα δρόμο με το τρακτόρι από το σπίτι σου και το οργώνεις. Και ξαφνικά παθαίνεις ένα έμφραγμα του κερατά. Παλιά -που ήταν καλύτερα- ψοφούσες με την ησυχία σου και δε σε ενοχλούσε κανένας για κανένα τριήμερο μέχρι να αναρωτηθεί κάποιος περαστικός γιατί έχει τόσα κοράκια στο χωράφι σου. Τώρα, με την τεχνολογία και τις μαλακίες, παίρνεις από το κινητό σου τηλέφωνο να έρθει ασθενοφόρο, μπαίνεις στο internet και διαβάζεις τι πρέπει να κάνεις όσο περιμένεις για να μην επιδεινωθεί η κατάσταση) και στο τέλος έχεις και ένα μαλάκα από πάνω σου με τον απινιδωτή να μη σε αφήνει να φλατάρεις για κανένα λόγο. Μαλακία...
5. Παλιά οι γυναίκες ήταν ηθικές. Το ίδιο πουτάνες ήτανε. Απλώς πλέον έχεις τα μέσα και το χρόνο για να το διαπιστώσεις.
6. Παλιά υπήρχαν ρόλοι των φύλων. Ναι, εσύ ο πασάς γαμούσες κι έδερνες και η άλλη η σκλάβα τον έπαιρνε και τις έτρωγε χωρίς να λέει κουβέντα. Ωραίοι ρόλοι. Τι να κάνεις που έκτοτε ανακαλύφθηκε μια μαλακία που λέγεται "ανθρώπινα δικαιώματα" και σου ξίνισε τη σούπα. Περίεργο που συνήθως είναι άντρες όσοι βρίσκουν τα "παλιά" καλύτερα...
7. Παλιά δεν υπήρχαν τόσοι πούστηδες.
α) Υπήρχαν, αλλά εσύ ήσουν τόσο μαλάκας που δεν το έβλεπες.
β) Τι ακριβώς σε ενόχλησε στο να υπάχουν πούστηδες; Στο κάτω κάτω, για να το θέσω σε όρους που να μπορείς να καταλάβεις με τα 7 εγκεφαλικά κύτταρα που λειτουργούν ακόμη, όσο περισσότεροι "τοιούτοι", τόσο περισσότερες γυναίκες σου αναλογούν.
Και ένα τελευταίο επιχείρημα για να το βουλώσεις πλησιθανάτιε γέροπα: Παλιά, δεν υπήρχε Viagra και τα λοιπά συνναφή στοιχεία που σε κάνουνε να γαμάς (και μάλιστα σαν αναβολιασμένος ταύρος) στα 85 και τα 90 σου. "Παλιά", από μια ηλικία και μετά ο... Διαμαντής δε σηκωνότανε ούτε με φλογέρα φακίρη, ούτε με βίντσι, ούτε με Γράμμο.
Ακόμη δε βαρεθήκατε; Τέλος...
