Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Τσιγαρόμπα ξεκούμπωτη

Σήμερα θα αναφερθώ στον Ελληνικό λαό που τον κάνω γούστα. Πολλά γούστα. Πολλλλλλλά γούστα. Πάμε; Πάμε!

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τις αντιστάσεις των Ελλήνων. Μιλάμε για λαό χαλκέντερο. Και μια που είπα για τα έντερα των απογόνων των αρχαίων Ελλήνων, θα πω και τούτο: Ο Έλληνας κρύβει μέσα του έναν καλλιστέχνη, τρώει πηλό και χέζει αγαλματάκια.
Πίσω στο θέμα μας. Οι αντιστάσεις μας, yeah!

Το 490 π.Χ. δέκα χιλιάδες Αθηναίοι (και πάντα ξεχνάμε ότι έσκασαν μύτη και 1.000 Πλαταιείς, ενώ σπανίως αναφέρουμε ότι οι Σπαρτιάτες καθίσανε πάνω στ' αρχίδια τους και δεν εμφανίστηκαν) απέκρουσαν στο Μαραθώνα πολλαπλάσιους Πέρσες (κάτι σκοροφαγωμένους, υποσιτισμένους, ταλαιπωρημένους, μαλακισμένους και όπως λέγεται εσχάτως ίσως όχι τόσο πολλαπλάσιους, αλλά σε τελική ανάλυση υπέρτερους αριθμητικά).
Δέκα χρόνια αργότερα, 300 Σπαρτιάτες (και πάντα ξεχνάμε ότι έμειναν και 700 Θεσπιείς όχι για να μαντάρουν κάλτσες αλλά για να πεθάνουνε) σφηνώσανε στις Θερμοπύλες -όπως η σφιχτή κουράδα σε τουαλέτα σπιτιού όπου κάνεις επίσκεψη- για να καθυστερήσουν τα εκατομμύρια των Περσών που κατεβαίναν με άγριες διαθέσεις.
Μην τα πολυλογώ, Σαλαμίνες,  Πλαταιές, κάναμε και τον καμπόσο με τον Αλέξανδρο και σφάξαμε ό,τι βρήκαμε μπροστά μας μέχρι την Ινδία, μετά Ρωμαίοι (πήραμε πούλο), Βυζάντιο, η Πόλις Εάλω αλλά πουλήσαμε ακριβά το τομάρι, Ορλοφικά, μπαρμπα-Λάμπροι να αλλάζουν δρομολόγια από Άνδρο σε Τήνο, 1821 (αν δεν είχαμε πάρει δάνειο από τους Άγγλους  τούρκικη επαρχία θα ήμασταν ακόμη, αλλά τουλάχιστον ρίξαμε και μερικές δεν τις φάγαμε μόνο), Βαλκανικοί, Μικρασία, στον 1ο Παγκόσμιο μόνο το παίξαμε σιγουράντζα και μπήκαμε στο τέλος για να φάμε το κατιτίς μας, 2ος παγκόσμιος, εδώ, καλά, βελάξαμε, δεν έμεινε ρουθούνι (η γνωστή τευτονική αβρότητα έκανε το θαύμα της), να 'σου αντάρτικο, Βελουχιώτες, ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, και πριν και μετά κομμουνιστές να τρώνε βασανιστήρια και εξορίες για τα πιστεύω τους, Μπελογιάννηδες να πηγαίνουν σε εκτελεστικά αποσπάσματα για τα βίτσια του κάθε αμερικανού Πρέσβη, χούντα των γελοίων 7 χρόνια, εκεί να δεις ξύλο, διακοπές στο μακρονήσι και καημοί στο γριππονήσι.
Κοιτάς πίσω και βλέπεις μια εικόνα τίγκα αίμα, πόνο, δάκρυ, αλλά ρε φίλε, μην κάτσει μυίγα (έτσι γράφεται ρε!) στο σπαθί/σουγιά/μπράουνινγκ/φωτόσπαθό μου. Αγώνα στον αγώνα, τα δίναμε όλα για ό,τι πιστεύαμε (που μπορεί να ήταν και λάθος και να μας σέρνανε σε πολέμους για το κέρδος τρίτων, αλλά τέλος πάντων, το πιστεύαμε και ξεκωλιαζόμασταν στον εκάστοτε αγώνα).
Δεν είμαι παρελθοντολάγνος. Τσου.
Γι' αυτό θα κλείσω με σημερινούς αγώνες. Του έθνους (ζήτω), των νέων (ζήτω), για την ελευθεροτυπία (ζήτω), τη δημοκρατία (όλε) και σταματάω να γράφω ονόματα εφημερίδων.
Ο homo habilis πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο δηλώσας προεκλογικώς ότι “λεφτά υπάρχουν στην Ελβετία”, μόνο που το “στην Ελβετία” το φώναξε από μέσα του, μας έριξε στο γκρέμι όπου μας οδηγούσαν με σταθερά βήματα όλες οι προπολεμικές κυβερνήσεις. Και καθώς άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και “ανακαλύψαμε” ότι χρωστάμε σε όποιον έχει πάγκρεας, ένα σωρό κοινωνικές ευαισθησίες πήγανε ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ και η τρόικα άρχισε να μας κάνει τη σούφρα μορταδέλα. Απολύσεις, μισθοί πείνας, αρχίδια μάντολες.
Και εκεί φάνηκε η αντίδραση, το σθένος, το μένος, τα ίσαμε οχτώ καμπαναριά αρχίδια του μέσου Έλληνα. Από όλα τα μέτρα που πάρθηκαν, από όλα όσα πιστέψαμε ότι μας γαμάνε τη ζωή, ένα, μόνο ΕΝΑ καταργήθηκε στην πράξη από ορδές αφιονισμένων ανταρτών πόλεων, επανασταστών (είναι οι αστοί επαναστάτες), από έξαλλες νοικοκυρές, από εφήβους με το πανωχείλι που λες “τώρα αυτός ή καφέ ήπιε, ή πρέπει να ρίξει το πρώτο του ξύρισμα”. Ένα μέτρο βρήκε λυσσαλέα λαϊκή αντίδραση και ουδέποτε εφαρμόστηκε.
Πληρώσαμε άδικα χαράτσια, πληρώσαμε μέσω ΔΕΗ δύο προίκες ο καθένας, μας κόψανε μισθούς συντάξεις, βιάσανε από τα μάτια τα ασφαλιστικά ταμεία, κόψανε παροχές υγείας, σκίσανε το τελευταίο χρέπι που είχε μείνει από την κωλοτρυπίδα του κοινωνικού κράτους και τα κατάπιαμε αμάσητα, όπως η Τζούλια καταπίνει τα ζουμερά φλόκια του εκάστοτε παρτενέρ της μπροστά στην κάμερα (κοιτώντας, δηλαδή, σαν ηλίθιοι), αλλά ποτέ, το λέω και το φωνάζω ρε μουνιά, ποτέ δεν πέρασε η απαγόρευση καπνίσματος σε κλειστούς χώρους! Πάρτε τ' αρχίδια μας ελβετόψυχοι ευρωπαϊστές! Ναι, το μοναδικό μέτρο από όσα ελήφθησαν που ΔΕΝ ΕΒΛΑΠΤΕ -τουναντίον- ήταν και το μόνο που έπεσε στο “ατσάλινο τείχος” της εθνικής μας μαλακίας.
Καλά μας κάνουνε...


Υ.Γ. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι για να μειωθεί το κάπνισμα στην Ελλάδα, πρέπει να ανέβει η τιμή του πακέτου στα 15 ευρώ. Κι όμως, όταν έρθει η στιγμή που ο Έλληνας μπορεί να αγοράσει ή το γάλα του παιδιού του ή τσιγάρα (αλλά όχι και τα δύο μαζί), θα μπει στο internet, θα ανακαλύψει μια κραγμένη μελέτη που "αποδεικνύει" ότι το γάλα προκαλεί καρκίνο της επιγλωττίδας (ή σύφιλη, χολέρα, επιληψία και τις μισές πληγές του Φαραώ) και θα πει βλοσυρά στον περιπτερά: “Πιάσε ένα μάλμπορο”.

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Θρησκεία

ή

Mary was a virgin if you don't count the anal

Ναι, το παραδέχομαι είναι από τα πολύ αγαπημένα μου θέματα για κράξιμο. Κι όταν λέω “θρησκεία” δεν εννοώ μόνο τα φανατικά χριστιανά τα οποία είχα την έντονη έλλειψη ευχαρίστησης να μη μπορέσω να αποφύγω να συναντήσω. Αναφέρομαι σε ΚΑΘΕ θρησκευτική ιδεολογία και οποιαδήποτε άλλη σχετική ΠΑΠΑΡΑ, καθώς και όποιον και όποιαν θέλει κάτι “παραπάνω” να τον/την παρακολουθεί, να τον/την κρίνει, να τον/την παιδεύει μετά θάνατον, να τον/την ξαναφέρνει στη ζωή κ.λπ. μη γίνομαι και βαρετός.

Μερικές φορές απλώς δε μου κάθεται ότι ΣΗΜΕΡΑ, στην εποχή του διαστήματος, των εμφυτευμάτων στήθους, του λέιζερ και των blogs όπου ο κάθε πικραμένος σας τα κάνει αερόστατα με τη γκρίνια του, σε αυτή την εποχή, λοιπόν, υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που πιστεύουν ότι ένας παππούλης με άσπρο μαλλί κάθεται και μας προσέχει όλους σε ένα φαντασμαγορικό κιντεργκάρτεν που χτίστηκε πριν από 6.000 χρόνια, μέσα σε 6 ημέρες. Fail. Μεγάααααλο fail. Epic Fail.

Μετά από αυτούς τους ταλαίπωρους (που τους αρμέγουν μετ' ευλαυβείας οι αρμόδιοι λειτουργοί κάθε εκκλησίας) είναι και κάτι άλλοι χαμένοι, οι "ξέρω 'γω μωρέ", οι "κάτι ανώτερο πρέπει να υπάρχει" και οι "για κάποιο λόγο όλες οι φυλές έχουν θρησκεία". Ειδικά στους τελευταίους μπορώ να απαντήσω ότι όλες οι φυλές έχουν και ηπατίτιδα, επίσης για κάποιο λόγο, κι αυτός δεν είναι η ύπαρξη θεού.

Στους αγνωστικιστές αυτούς θα ήθελα να πω... ΡΕ ΒΛΗΜΑΤΑ είστε μόλις ένα σκαλάκι πάνω από τα ΒΟΥΡΛΑ που έχουν φάει το παραμύθι αμάσητο και -προφανώς- δε σώζονται. Εσείς, είχατε την πνευματική ευελιξία διχοτομημένης αμοιβάδας να τα θέλετε όλα δικά σας: Κανείς δε θα σας πει θρήσκους, αλλά από την άλλη, κανείς δε θα σας πει και άθεους. Ουστ ρε, βολεμμένοι. Κάτι μαλάκες σαν κι εσάς φταίνε που διαιωνίζεται το παραμύθι. Αν είχαμε πάρει όλους τους αλλοπαρμένους από την αρχή με τις πέτρες, ή τους είχαμε κάψει σε όμορφες πυρές επειδή... έβλεπαν πράγματα που δεν υπήρχαν, αν είχαμε γδάρει κανένα θρησκόληπτο, ίσως να είχαμε γλιτώσει από τη μάστιγα αυτή. Αλλά έτσι είναι, αυτά πρέπει να τα χτυπάς από νωρίς. Και τότε ποιος είχε μυαλό και χρόνο για κάτι τέτοιο; Μια που δεν ταιριάζανε οι κοτρώνες στις πυραμίδες, μία που έγερναν οι ογκόλιθοι στον πετροφράχτη (Stonehedge), μια με το ένα, μια με το άλλο, το ξεχάσαμε.

Παρένθεση: Όσοι περιμένουν να διαβάσουν για βιασμένα παπαδοπαίδια, χουφτώματα σε κατηχητικά και γενικώς μούχλα της κατηγορίας “σκύψε ευλογημένη” (δεν μπορώ, έχω δισκοπάθεια) θα πρέπει να περιμένουν, προηγούνται σοβαρότερα θέματα.

Λοιπόν τώρα που το σκέφτομαι, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΠΙΖΝΑ από τη θρησκεία. Σκεφτείτε το:
1. Το μαγαζί δε χρειάζεται διαφήμιση. Δουλεύει το word of mouth και από ένα σημείο και μετά η αυτιστική συνήθεια του κόσμου να κάνει αυτό που έκαναν οι γονείς του. Π.χ. να κόβει -έλεος- το δέρμα από το πουλί του παιδιού του. Λογικό; Ε, έτσι κάνανε οι πατεράδες μας, κάτι θα ξέρανε.
2. Το μαγαζί δεν έχει έξοδα. Οι μπετόβλακες που αγοράζουν το προϊόν θρησκεία, επί της ουσίας αγοράζουν αέρα. Τα όποια έξοδα είναι έξοδα παραστάσεως, γεύματα εργασίας, πουτάνες, ναρκωτικά και γενικώς η καλοπέραση των υπαλλήλων του μαγαζιού, τα ρουχαλάκια τους, τα μπιζουδάκια τους, άντε και κανένα strap-on με strass για τα μεταξύ τους “άχραντα”.
3. Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, το μαγαζί ΔΕΝ φορολογείται. Αντιθέτως, επιχορηγείται, λαμβάνει δωρεές και ενισχύσεις, στηρίζεται και το γαμήδι πάει γενικώς μπούνια. Επίσης, παρ' ότι κάθε τέτοιο μαγαζί ένα πάτο φράγκα, ποτέ δεν ντρέπεται να μαζέψει και μερικά ακόμη, ειδικά από φουκαράδες που τα φράγκα τους λείπουν. Πνεύμα και ηθική...
4. Το μαγαζί έχει και μια φοβερή ασυλία. Από κάθε άποψη. Αν βρίσεις το ανύπαρκτο εμπόρευμά του, πας μέσα, γαμώ το χριστό μου, τη στιγμή που το μαγαζί και μόνο που πουλάει... ό,τι ανύπαρκτο πουλάει, διαπράττει κατάφωρη απάτη (όπως την εννοεί ο ποινικός κώδικας) και κανείς δε συγκινείται.

Και τώρα θα φτάσω και στα εσώρουχα. Μια στιγμή να μαζέψω σάλιο, βλέννες και ΧΜΟΥΩΡΓΚΧΦΘ... κι όμως, ρε φίλε, το μαγαζί δεν καταλαβαίνει τίποτε. Ό,τι και να κάνουμε, θα είναι εκεί, ακλόνητο και θα κλάνει λιβάνι στη μούρη μας... -όπα, είπα λιβάνι- και το θυμήθηκα: Ο απλός χασικλής, ο “χρήστης”, ο ρέκτης δηλαδή της τετραϋδροκανναβινόλης, ο μερακλής του τρίφυλλου κ.ο.κ. διώκεται, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Ο μαυροφορεμένος που περιφέρει την αγιαστούρα με τη μαστούρα (surprise, το λιβάνι περιέχει την ίδια ουσία), όχι μόνο δεν διώκεται (παρ' ότι τη διακινεί), αλλά θεωρείται και άνθρωπος περιωπής, άνθρωπος εμπιστοσύνης, να του πεις με ποια έβγαλες τα μάτια σου, να το μάθει όλη η γειτονιά, να του αφήσεις το παιδί σου Κυριακή πρωί να στο χαϊδοκωλέψει και Κυριακή μεσημέρι να μαστουρώσει τη μάνα σου (ή τη γιαγια σου) μαζί με τα άλλα γραίδια. Βρε ουστ!

Και τέλος, φτάνω σε αυτό που, ίσως, με καίει περισσότερο:
Ξεφύγαμε από τη βαρυτική έλξη της γης, αλλά όχι από τις μαστουρωμένες ανοησίες μερικών αγράμματων γιδοβοσκών που έζησαν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Goddammit!

Υστερόγραφο.
Αν ερχόταν σήμερα, να εδώ που μιλάμε, ένα τυπάκι και σας έλεγε: “Μάγκα μου, είμαι γιος θεού. Η μάνα μου είναι παρθένα (από που βγήκες ρε φίλε και δεν έκανες ζημιά;), κάνω το κρασί νερό και θα πάρω πάνω μου τις αμαρτίες όοοοολων”, πείτε μου ειλικρινά, τι θα τον  κάνατε;
α) Σοτέ
β) Ένοικο Δαφνίου (όχι μονής)
γ) Γούστα
Κι όμως, έναν τύπο που είπε τα ίδια, έναν τύπο που δε γνωρίσατε ποτέ, και μάθατε μέσω δεκάδων γενεών αλλοιωμένα τα γεγονότα της αμφισβητήσιμης ύπαρξής του, τον κάνατε θεό.

Uberflocken!

Πολιτική ορθότητα

Τα ΄χω πάρει. Τα έχω πάρει και δεν τα αφήνω με τίποτα και για κανένα λόγο. Και σήμερα τα έχω πάρει με την πολιτική ορθότητα, η οποία πίσω από ένα "τείχος ευπρέπειας" εξαφανίζει την ίδια την πραγματικότητα. Δεν απέχει και πολύ από την Οργουελιανή αντιστροφή των εννοιών.

Κάπου εδώ, να σημειώσω (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι) ότι στο αριστούργημα του Τζορτζ Όργουελ 1984, πολλές λέξεις αντικαθίστανται από το... αντίθετό τους. Η "ήττα" λέγεται "νίκη" (χωρίς απαραίτητα η νίκη να λέγεται "ήττα") υποστηρίζοντας πάντα το δόγμα "η άγνοια είναι δύναμη".


Πάμε λοιπόν σε μερικές πολιτικές ορθότητες που προκαλούν εκδήλωση του συνδρόμου ΣΕΧ (σύφιλη-έιτζ-χολέρα) και με κάνουν να ξερνάω μέχρι κι από τους δακρυϊκούς πόρους:

1. Άτομα με ειδικές ικανότητες. Η πρώτη αντίδραση είναι να σκεφτείς ότι πρόκειται για κανένα Ζούπερμαν, Ράμπο, Μαγκάιβερ, Λέγκολας (για τα ψώνια που συνεχίζουν να ασχολούνται με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών αφότου τον βίασε ο Πίτερ Τζάκσον, μέχρι τότε γνωστός για ταινίες όπως Braindead και Meet the Feebles -έπη!). Στη χειτότερη περίπτωση... Τσακ Νόρις (ο οποίος μέσα στα γένια του κρύβει άλλη μια εφεδρική γροθιά για ώρα ανάγκης). Όχι, φίλε μου, όχι αγαπημένε μου φίλε και φίλτατε. Ως άτομα με ειδικές ικανότητες αναγνωρίζονται αυτοί που μέχρι πρότεινος αποκαλούσαμε ανάπηρους, σακάτηδες ή (λίγο πριν η πολιτική ορθότητα θριαμβεύσει απέναντι στη λογική) άτομα με ειδικές ανάγκες.

Θεωρία συνωμοσίας: Όσο πιο light και λιγότερο ενδεικτικός της κατάστασης είναι ένας χαρακτηρισμός, τόσο λιγότερο ευαίσθητοι γινόμαστε απέναντι στην πραγματικότητα που αντιπροσωπύει. [ΟΚ, δύο τριπακωμένοι Ελ μου το είπαν αυτό ένα βράδι που τα έπινα με τον Κθούλου στα Εξάρχεια.] Αλλά, λέω, μήπως...; Μπα...


2. Celebrities. Ναι, θα ασχοληθώ αρκετές φορές με αυτή την κατηγορία. Ελπίζω. Αν μου το επιτρέψει η αγωγή μου. Ή οι αγωγές τους. Τέλος πάντων, πάμε στις celebrities. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ άνθρωπε που σου μάθαν να διαβάζεις και ως εκ τούτου έμπλεξες σε αυτό εδώ το blogύδριο, ποιοι αποκαλούνται celebrities; Είναι μια καταπληκτική κάστα ανθρώπων που... χμ... κάνει... ε...... χμ... είναι... ε... βασικά ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΟΘΟΝΗ (το πόσο μικρή θεωρείται μια οθόνη Plasma 60 ιντσών και άνω θα το εξετάσουμε σε άλλο κεφάλαιο). Δε λέω, μερικοί γράφουν και κανένα τραγουδάκι που θα ξεχαστεί μετά από 2 μήνες, άλλοι γυρνάνε μια ταινία που θα τους κάνει παγκωσμίως αγνώστους και μια δυο πηδιόλες θα γυρίσουν τσόντες, όπως η γνωστή ξανθιά που έχασε τα καλλιστεία για μια γκριμάτσα και έκτοτε εξελίσσεται σε πρώτης γραμμής ψωλαποβάθρα. That's celebrities for you, Greek Geek. Και όλους αυτούς, εσύ κάθεσαι και τους χαζεύεις στη μικρή οθόνη (είπαμε, άλλη φορά τα μεγέθη τηλεοράσεων) της καθημερινότητάς σου, τους αποθεώνεις με τις θεαματικότητες που τους προσφέρεις, τους δίνεις λόγο ύπαρξης αναγνωρίζοντας τις φωτογραφίες τους και αντί να τους γυρίσεις την πλάτη και να ασχοληθείς με λίιιιγο πιο αξιόλογους ανθρώπους, των οποίων η παραγωγή να μην είναι αποκλειστικά πνευματικές κουράδες, χλιαρά πορνό και τραγούδια της τσιχλόφουσκας (ναι ρε, υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά δεν κάνουν τόσο θόρυβο όσο οι άδειοι τενεκέδες) εσύ συνεχίζεις να τους τρέφεις και να τρέφεσαι από τα σκατά που σε κερνάνε με αστραφτερό χαμόγελο.

3. Διακοπή κύησης. Κλινικά αποστειρωμένα πράγματα. Σα να λέμε, κατεβάζεις ένα διακοπτάκι. Ή πιέζεις ένα μπουτόν (πολύ μου έχει λείψει αυτή η λέξη, χαμένη στα μεταφρασμένα βιβλία της δεκαετίας του '70 και '80). Το κύημα. Η διακοπή. Το κύημα θυμίζει "αποκύημα" που συνήθως είναι "φαντασίας", οπότε "so what" ενώ η διακοπή, θυμίζει "διακοπές", χαρά, ήλιος θάλασσα, λίγο κρασί και τ' αγόρι μου, το κορίτσι μου, ό,τι προτιμάει ο καθένας κι η καθεμία, ταμπέλες δε βάζουμε. Αν δεν το μυριστήκατε τόση ώρα, μιλάμε για την ΕΚΤΡΩΣΗ. Όχι δεν είμαι pro-life. Αναμφισβήτητα κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να επιλέγει μόνη για ό,τι αφορά στο σώμα της (τα "δικαιώματα" του "πατέρα" δεν εξετάζονται εδώ). Ωστόσο, αν το κάνεις, να το λες με το όνομά του και χωρίς εξωραϊσμούς και αποστειρωμένες διατυπώσεις.

4. Κάτι που ξεφεύγει λίγο από την πολιτική ορθότητα, αλλά επειδή και πάλι έχει να κάνει με διατύπωση που "κοροϊδεύει" θα το θίξω. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ. Για να δούμε, τι είναι μια "εξέταση"; Μια εξέταση (εξαιρούνται οι ιατρικές, προφανώς) είναι μία δοκιμασία, μετά το τέλος της οποίας αν έχει επιτευχθεί ένας ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ο εξεταζόμενος θωρείται ότι έχει πετύχει. Σα να λέμε:
-Που θέλεις να "μπεις" πουλάκι μου;
-Στη Τζούλια
-Σε ποια σχολή εννοώ
-Στην Ιατρική
-Ωραία, βγάλε 19.75 και μπήκες.

Δεν έχει σημασία αν όλοι οι άλλοι εκτός από εσένα γράψουν 20 στρογγυλό. Σου λένε από πριν ότι 19.75 φτάνει, σώνει, τέλος. Ξέρεις από πριν τι χρειάζεσαι. ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
Αυτό που συμβαίνει είναι πανελλήνιοι "διαγωνισμοί". Τρεχάτε όλοι και οι πρώτοι ελεηθήσονται. "Μα πόσο ρε παιδιά;" "Ρε τρεχάτε και μη ρωτάτε! Άμα έρθεις πρώτο θα σου το πούμε να χαρείς να σου πάει και αμαξάκι ο μπαμπάς που πέρασες Νομική Κομοτηνής για να κάνεις delivery τα επόμενα 6-26 χρόνια".

Αυτά με τις πολιτικές ορθότητες. Ελπίζω να μη χρειαστεί να επανέλθω στο θέμα.


Κατακλείδα: Μια ανατριχιαστική προφητεία για το μέλλον

Άνθρωποι κατωτέρου του μέσου αναστήματος*
Άνθρωποι κατωτέρου του μέσου αναστήματος
το παιδί μας κάνει

Άνθρωποι κατωτέρου του μέσου αναστήματος
Άνθρωποι κατωτέρου του μέσου αναστήματος
κι όπου το πονεί να γιάνει...




*γιατί το "νάνι" ακούγεται όπως το "νάνοι" και πλέον δεν προσβάλλουμε τους συνανθρώπους μας για τα σωματικά τους χαρακτηριστικά!!!