Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Θρησκεία

ή

Mary was a virgin if you don't count the anal

Ναι, το παραδέχομαι είναι από τα πολύ αγαπημένα μου θέματα για κράξιμο. Κι όταν λέω “θρησκεία” δεν εννοώ μόνο τα φανατικά χριστιανά τα οποία είχα την έντονη έλλειψη ευχαρίστησης να μη μπορέσω να αποφύγω να συναντήσω. Αναφέρομαι σε ΚΑΘΕ θρησκευτική ιδεολογία και οποιαδήποτε άλλη σχετική ΠΑΠΑΡΑ, καθώς και όποιον και όποιαν θέλει κάτι “παραπάνω” να τον/την παρακολουθεί, να τον/την κρίνει, να τον/την παιδεύει μετά θάνατον, να τον/την ξαναφέρνει στη ζωή κ.λπ. μη γίνομαι και βαρετός.

Μερικές φορές απλώς δε μου κάθεται ότι ΣΗΜΕΡΑ, στην εποχή του διαστήματος, των εμφυτευμάτων στήθους, του λέιζερ και των blogs όπου ο κάθε πικραμένος σας τα κάνει αερόστατα με τη γκρίνια του, σε αυτή την εποχή, λοιπόν, υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που πιστεύουν ότι ένας παππούλης με άσπρο μαλλί κάθεται και μας προσέχει όλους σε ένα φαντασμαγορικό κιντεργκάρτεν που χτίστηκε πριν από 6.000 χρόνια, μέσα σε 6 ημέρες. Fail. Μεγάααααλο fail. Epic Fail.

Μετά από αυτούς τους ταλαίπωρους (που τους αρμέγουν μετ' ευλαυβείας οι αρμόδιοι λειτουργοί κάθε εκκλησίας) είναι και κάτι άλλοι χαμένοι, οι "ξέρω 'γω μωρέ", οι "κάτι ανώτερο πρέπει να υπάρχει" και οι "για κάποιο λόγο όλες οι φυλές έχουν θρησκεία". Ειδικά στους τελευταίους μπορώ να απαντήσω ότι όλες οι φυλές έχουν και ηπατίτιδα, επίσης για κάποιο λόγο, κι αυτός δεν είναι η ύπαρξη θεού.

Στους αγνωστικιστές αυτούς θα ήθελα να πω... ΡΕ ΒΛΗΜΑΤΑ είστε μόλις ένα σκαλάκι πάνω από τα ΒΟΥΡΛΑ που έχουν φάει το παραμύθι αμάσητο και -προφανώς- δε σώζονται. Εσείς, είχατε την πνευματική ευελιξία διχοτομημένης αμοιβάδας να τα θέλετε όλα δικά σας: Κανείς δε θα σας πει θρήσκους, αλλά από την άλλη, κανείς δε θα σας πει και άθεους. Ουστ ρε, βολεμμένοι. Κάτι μαλάκες σαν κι εσάς φταίνε που διαιωνίζεται το παραμύθι. Αν είχαμε πάρει όλους τους αλλοπαρμένους από την αρχή με τις πέτρες, ή τους είχαμε κάψει σε όμορφες πυρές επειδή... έβλεπαν πράγματα που δεν υπήρχαν, αν είχαμε γδάρει κανένα θρησκόληπτο, ίσως να είχαμε γλιτώσει από τη μάστιγα αυτή. Αλλά έτσι είναι, αυτά πρέπει να τα χτυπάς από νωρίς. Και τότε ποιος είχε μυαλό και χρόνο για κάτι τέτοιο; Μια που δεν ταιριάζανε οι κοτρώνες στις πυραμίδες, μία που έγερναν οι ογκόλιθοι στον πετροφράχτη (Stonehedge), μια με το ένα, μια με το άλλο, το ξεχάσαμε.

Παρένθεση: Όσοι περιμένουν να διαβάσουν για βιασμένα παπαδοπαίδια, χουφτώματα σε κατηχητικά και γενικώς μούχλα της κατηγορίας “σκύψε ευλογημένη” (δεν μπορώ, έχω δισκοπάθεια) θα πρέπει να περιμένουν, προηγούνται σοβαρότερα θέματα.

Λοιπόν τώρα που το σκέφτομαι, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΠΙΖΝΑ από τη θρησκεία. Σκεφτείτε το:
1. Το μαγαζί δε χρειάζεται διαφήμιση. Δουλεύει το word of mouth και από ένα σημείο και μετά η αυτιστική συνήθεια του κόσμου να κάνει αυτό που έκαναν οι γονείς του. Π.χ. να κόβει -έλεος- το δέρμα από το πουλί του παιδιού του. Λογικό; Ε, έτσι κάνανε οι πατεράδες μας, κάτι θα ξέρανε.
2. Το μαγαζί δεν έχει έξοδα. Οι μπετόβλακες που αγοράζουν το προϊόν θρησκεία, επί της ουσίας αγοράζουν αέρα. Τα όποια έξοδα είναι έξοδα παραστάσεως, γεύματα εργασίας, πουτάνες, ναρκωτικά και γενικώς η καλοπέραση των υπαλλήλων του μαγαζιού, τα ρουχαλάκια τους, τα μπιζουδάκια τους, άντε και κανένα strap-on με strass για τα μεταξύ τους “άχραντα”.
3. Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, το μαγαζί ΔΕΝ φορολογείται. Αντιθέτως, επιχορηγείται, λαμβάνει δωρεές και ενισχύσεις, στηρίζεται και το γαμήδι πάει γενικώς μπούνια. Επίσης, παρ' ότι κάθε τέτοιο μαγαζί ένα πάτο φράγκα, ποτέ δεν ντρέπεται να μαζέψει και μερικά ακόμη, ειδικά από φουκαράδες που τα φράγκα τους λείπουν. Πνεύμα και ηθική...
4. Το μαγαζί έχει και μια φοβερή ασυλία. Από κάθε άποψη. Αν βρίσεις το ανύπαρκτο εμπόρευμά του, πας μέσα, γαμώ το χριστό μου, τη στιγμή που το μαγαζί και μόνο που πουλάει... ό,τι ανύπαρκτο πουλάει, διαπράττει κατάφωρη απάτη (όπως την εννοεί ο ποινικός κώδικας) και κανείς δε συγκινείται.

Και τώρα θα φτάσω και στα εσώρουχα. Μια στιγμή να μαζέψω σάλιο, βλέννες και ΧΜΟΥΩΡΓΚΧΦΘ... κι όμως, ρε φίλε, το μαγαζί δεν καταλαβαίνει τίποτε. Ό,τι και να κάνουμε, θα είναι εκεί, ακλόνητο και θα κλάνει λιβάνι στη μούρη μας... -όπα, είπα λιβάνι- και το θυμήθηκα: Ο απλός χασικλής, ο “χρήστης”, ο ρέκτης δηλαδή της τετραϋδροκανναβινόλης, ο μερακλής του τρίφυλλου κ.ο.κ. διώκεται, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Ο μαυροφορεμένος που περιφέρει την αγιαστούρα με τη μαστούρα (surprise, το λιβάνι περιέχει την ίδια ουσία), όχι μόνο δεν διώκεται (παρ' ότι τη διακινεί), αλλά θεωρείται και άνθρωπος περιωπής, άνθρωπος εμπιστοσύνης, να του πεις με ποια έβγαλες τα μάτια σου, να το μάθει όλη η γειτονιά, να του αφήσεις το παιδί σου Κυριακή πρωί να στο χαϊδοκωλέψει και Κυριακή μεσημέρι να μαστουρώσει τη μάνα σου (ή τη γιαγια σου) μαζί με τα άλλα γραίδια. Βρε ουστ!

Και τέλος, φτάνω σε αυτό που, ίσως, με καίει περισσότερο:
Ξεφύγαμε από τη βαρυτική έλξη της γης, αλλά όχι από τις μαστουρωμένες ανοησίες μερικών αγράμματων γιδοβοσκών που έζησαν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Goddammit!

Υστερόγραφο.
Αν ερχόταν σήμερα, να εδώ που μιλάμε, ένα τυπάκι και σας έλεγε: “Μάγκα μου, είμαι γιος θεού. Η μάνα μου είναι παρθένα (από που βγήκες ρε φίλε και δεν έκανες ζημιά;), κάνω το κρασί νερό και θα πάρω πάνω μου τις αμαρτίες όοοοολων”, πείτε μου ειλικρινά, τι θα τον  κάνατε;
α) Σοτέ
β) Ένοικο Δαφνίου (όχι μονής)
γ) Γούστα
Κι όμως, έναν τύπο που είπε τα ίδια, έναν τύπο που δε γνωρίσατε ποτέ, και μάθατε μέσω δεκάδων γενεών αλλοιωμένα τα γεγονότα της αμφισβητήσιμης ύπαρξής του, τον κάνατε θεό.

Uberflocken!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου