Λονδίνο, ντόπα και φιλόπτωχο (Ολυμπιακοί αγώνες)

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα, σου τράβηξαν το σώβρακο μέχρι το κεφάλι! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Δε γουστάρω τους Ολυμπιακούς αγώνες. Δε γουστάρω καν τους αγώνες στίβου. Όχι ότι είμαι πολύ fan των υπολοίπων σπορ όπως τα κατήντησε ο τηλεοπτικός παράγων, αλλά ειδικά με το στίβο χύνω χολή από τα μάτια. κι επειδή το γαρ πολύ της σύφιλης γεννά παραφροσύνη (αλήθεια είναι!), να τα βγάλω από μέσα μου να τα φορτωθείτε ΕΣΕΙΣ!

Κατ' αρχάς, αν έπρεπε σώνει και καλά να λέγονται Ολυμπιακοί, θα έπρεπε να διεξάγονται στην Ολυμπία. Άντε και στο Παλέ Ντε Σπορ και το Καραϊσκάκη. Μέχρις εκεί. Ούτε ρούπι παραπέρα. Αν θέλανε αγώνες παγκοσμίου βεληνεκούς, να τους ονομάζανε αλλιώς. Πώς; Στ' αρχίδια μου, ας βρίσκανε ένα όνομα.

Ντέφτερον: Αν θέλανε σώνει και καλά να αναβιώσουν το πνεύμα των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων, καλό θα ήταν να αντιγράψουν και το άλλο κολπάκι: Την ολυμπιακή εκεχειρία. Βέβαια, αυτομάτως οι Αμερικάνοι θα αποκλειόσαντε (sic) διά παντός, καθώς την τελευταία χρονιά που δεν παίξανε πόλεμο εγώ δεν είχα γεννηθεί... Κι αν τα αμερικανά θέλουν σώνει και καλά να κάνουν εξαγωγή δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο, δε λέω, είναι σοβαρή ασχολία, καλά θα κάνουν να απέχουν από τα τσίρκα.

Άρχισα να βαριέμαι, γι' αυτό θα αρχίσω τις βολές κατά ριπάς:

Τελετές έναρξης: Είναι το αθλητικό αντίστοιχο των Σβαρόφσκι: Γυαλιστερές, χωρίς ουσία, πανάκριβες γι' αυτό που προσφέρουν και παντελώς άχρηστες. Στην καλύτερη περίπτωση είναι κιτς, στη χειρότερη είναι κιτς και χρεωκοπία μαζί.

Τελετές λήξης: Αν βρείτε έστω κι έναν που να τις παρακολουθεί (χωρίς να εμπλέκεται), σίγουρα χρήζει ψυχολογικής υποστήριξης και καλό είναι να μην τον αφήνετε πολύ μόνο του, ειδικά αν υπάρχουν κοντά αιχμηρά αντικείμενα.

Λαμπαδηδρομία: Ε; Αυτό πάλι, να κάνουν σκυταλοδρομία μια λαμπάδα και από πίσω να τρέχουν οι χορηγοί ποιος θα φανεί περισσότερο είναι το πιο ηλίθιο και επιτυχημένο (ταυτόχρονα) κόλπο στην ιστορία του παγκόσμιου marketing.

Τελετή αφής: Αν μου πούνε που βρίσκουνε παρθένες για την αφή της φλόγας, θα πάω να ψωνίσω κι εγώ. Αν και ψυλλιάζομαι ότι όλες αυτές με τα λευκά συνολάκια είναι κάτι σκυλοπηδηγμένες ηθοποιίσκες που συνήθως δουλεύουνε σερβιτόρες για να τα φέρουνε βόλτα. Τέλος πάντων, Ολυμπιακοί αγώνες και σατανισμός έχουν το ίδιο πρόβλημα: Έλλειψη παρθένων.

Χορηγοί: Ναι, το καταλαβαίνω, τα σκάτε χοντρά, αλλά είπαμε να δούμε και λίγο μπάλα (που λέει ο λόγος). Στα παπάρια μας αν το παιδοβούβαλο με το ακόντιο το χορηγεί ο τάδε και τον επιληπτικό που δέρνει, ο δείνα.

Ειδική μνεία P&G: Το γαμημένο γλυκανάλατο video της P&G που έπαιζε 48.000 φορές τη μέρα κατά τη διάρκεια των αγώνων, με τα μυξιάρικα στις θέσεις των αθλητών, γιατί λέει οι μαμάδες τους τους βλέπουν πάντα σαν παιδιά με έκανε να θέλω να βανδαλίσω τον τηλεοπτικό μου δέκτη. Αν είχε κότσια η P&G να έδειχνε τα παιδάκια να αντιγράφουν τις παρτούζες των αθλητών που έλαβαν χώρα σε Αθήνα και Πεκίνο (καταναλώνωντας χιλιάδες προφυλακτικά σε λίγες μέρες). Τότε, μάλιστα, θα τση έκανα διαφήμιση από εδώ, από ηυτούνο (sic) το blog. Αλλά τώρα, να πάει να γαμηθεί, θα της κάνω εμπάργκο. Δεν ξαναψωνίζω προϊόν P&G, διαμαρτυρόμενος. Δηλαδή στα special olympics, θα δείχνει τους καθυστερημένους να τρέχουν με την όπισθεν και θα λέει ότι οι μανάδες τους τους βλέπουν πάντα έξυπνους; Να πας να γαμηθείς P&G με τις κωλογλυκανάλτες διαφημίσεις σου: Οι Ολυμπιακοί είναι ντόπα χάπι, ντόπα ένεση και ντόπα κλύσμα, αναβολιασμένοι, τεστοστεναρισμένες, λεφτά, λεφτά, πολλά λεφτά και όλοι το ξέρουμε πλέον!

Αθάνατοι: Να ψοφήσουνε! Το κάθε σάψαλο και βύσμα που το πηγαινοφέρνουνε και τρωγοπίνει τσάμπα και τσιμπάει και δωράκια για να ψηφίσει υπέρ της μιας ή της άλλης χώρας που θέλει να χρεωκοπήσει υπό το οικονομικό βάρος των αγώνων... Άει σιχτίρ!

Ντόπινγκ: Βασικά δε με ενοχλεί το ντόπινγκ -είναι κι αυτό μια μορφή τέχνης- αλλά όλη η υποκρισία γύρω από το θέμα. Ναι ρε, όλοι ντοπάρονται. Με μέλι και καρύδια δεν τρέχεις τα 100 μέτρα σε 9 δευρόλεπτα και κάτι ψιλά, ούτε πηδάς 12 μέτρα στο μήκος. Από τη στιγμή που μπήκε η τηλεόραση στο παιχνίδι και το μόνο ενδιαφέρον είναι πότε θα σπάσει κάθε ρεκόρ για να το απολαύσει ο μέσος κρετινιασμένος πίνοντας τη μπίρα του και ανεβάζοντας την τηλεθέαση για να πουληθούν περισσότερες διαφημίσεις, καλά κάνουν και ντοπάρονται! Να καταργηθεί κάθε έλεγχος και τα αναβολικά να δίνονται ελεύθερα. Κι ας ψοφάνε οι αθλητές σαν τις μυΐγες (θυμάστε, έτσι τις γράφω εγώ). Θέλεις μετάλλιο ψυχή μου; Σε πειράζει να πεθάνεις στα 35 σου χωρίς συκώτι ή από καρδιακή ανεπάρκεια; Τσου; Ε, όρμα! Στην τελική ανάλυση, ίσως είναι και ένας τρόπος να δοθεί ώθηση στις φαρμακοβιομηχανίες να φτιάξουν φάρμακα που θα μας κάνουν να γαμάμε και να δέρνουμε με λιγότερες παρενέργειες. Και ναι, λυπάμαι που σας χέζω το μύθο, αλλά ντοπαρισμένα ήταν όλα τα ιερά τέρατα του στίβου. Ναι, και ο Καρλ Λιούις κι ας πιάσανε μόνο τον Μπεν Τζόνσον γιατί γυάλιζε το μάτι του. Ο Κεντέρης από την άλλη, ενδέχεται απλώς να έσπασε τα χρονόμετρα επειδή είδε να τον κυνηγάνε 7 μαύροι με άγριες διαθέσεις (και εφαρμοστά σώβρακα).

Όλα τα γελοία αθλήματα: Και είναι και πολλά! Μαλάκα μου, κάνανε ολυμπιακό άθλημα το μπάντμιντον (κι εμείς το κάναμε θέατρο), που είναι σαν τένις για ανεγκέφαλους με αργά αντανακλαστικά. Σε λίγο θα κάνουνε ολυμπιακό άθλημα την πτώση με βαρέλι (με άχυρο και άνευ) σε καταρράκτη, τις κουμπάρες, το κρυφτοκυνηγητό και το να κρατάς την αναπνοή σου μέσα σε βαρέλι με μουστάρδα. Νομίζετε ότι κάνω πλάκα; Δείτε τι άθλημα είναι το κέρλινγκ και αποφανθείτε (κάτι μάλακες πάνω στον πάγο σκουπίζουνε με σκούπες μπροστά από μια πέτρα που πετάει ένας μπρούχαυλος, ναι, δεν κάνω πλάκα). Ή πείτε μου αν δικαιούται να είναι ολυμπιακό αγώνισμα το κρίκετ, που είναι σαν μπέιζμπολ για αθλητές με κατεστραμμένα γόνατα και ψυχαναγκαστικές εμμονές.

Ιππασία: Δεν έχω καταλάβει ακόμη αν παίζουν κλασσικοί ιππικοί αγώνες στα ολυμπιακά αθλήματα, ξέρετε, εκεί που αναβολιασμένα μέχρι θανάτου άλογα φρουμάζουνε κάτω από το καμουτσίκι ενός κομπλεξικού μπασμένου και τα στοιχήματα πέφτουνε βροχή, προικώα πωλούνται κοψοχρονιά, καταθέσεις σφάζονται, χρυσαφικά ενέχυρο και πολύ κλάμμα από τους αλογομούρηδες γιατί το "Έλα αγόρι μου" έχασε για ένα μήκος από το "Φάε τη σκόνη μου". Αυτό που έχω δει, είναι κάτι ψιλοκλιμακτηριασμένοι και κάτι αγάμητες με γαλλική πλεξούδα να ταλαιπωρούν τα άλογα για να περάσουν πάνω από κάτι αχαρακτήριστα εμπόδια και ω... τέσσερις βαθμοί ποινής γιατί ο Ντέρτι(α Πολλά Έχω) Ντάνσερ έριξε το εμπόδιο. Αθλητισμός με κουστούμι και καπέλο που παραπέμπει ευθέως σε κράνος άγγλου μπάτσου ΔΕ ΝΟΓΑΤΑΙ (sic).

Πάλη: Σε αντίθεση με όλους τους άλλους αθλητές που έχουν κάνει επάγγελμά τους το να δέρνονται, οι παλαιστές είναι οι μόνοι του ντύνονται σαν τραβέλια σε παραλία. Το δε θέαμα ενός τραβεστί μογγόλου πεσμένου στα τέσσσερα να στήνει κώλο για να τον φέρει τούμπα ένας άλλος τραβελομόγγολος πάντα μου έφερνε γέλιο. Τουλάχιστον αυτοί που κάνουν τζούντο έρχονται με τις πιτζάμες τους και αφήνουν τα πισοκωλητά για τις ώρες χαλάρωσης.

Βάδην: Μιλάμε ίσως για το πιο γελοίο άθλημα. Ο τρόπος που περπατάνε, θυμίζει σκύλο που έχε χέσει και φεύγει τινάζοντας την ουρά του για να ξεκολλήσει η ευκοίλα... σε slow motion.

Στιπλ: Είναι οι μαλακία με τη λιμνούλα που συνήθως το κερδίζει ένας μαύρος. Ένας αδύνατος μαύρος από κάποια χώρα με ΑΕΠ περίπτερου, γιατί οι αναβολιασμένοι μαύροι με τα μούσκουλα είναι συνήθως αμερικάνοι και κερδίζουν τα 100.

Κινέζοι: Δεν είμαι εγώ ρατσιστής, αυτοί είναι μοτεράκια. Τους βλέπεις μόνο στα αθλήματα που θα κερδίσουν σίγουρα και ξέρεις ότι από πίσω βρίσκεται ένας ολόκληρος μηχανισμός παραγωγής δυστυχίας και ρεκόρ.  Βλέπεις κάτι ανέκφραστα πρόσωπα παιδιών που έχουν φάει το ξύλο (και ενδεχομένως τον πούτσο) της ζωής τους για να κάνουν δεκαοχτώ κωλοτούμπες πριν πέσουν στο νερό σηκώνοντας 5-6 σταγόνες το πολύ, ή κάτι πλακόβυζα αγάμητα να κολυμπάνε λες κι έχουν εξωλέμβια με 250άρα μηχανή επειδή στην προπόνηση τους αμολάγανε από πίσω ένα καρχαρία (τσεκάρω πάντα τα πόδια τους να δω αν λείπουν δάχτυλα). Και μου τη σπάει ο τρόπος που χαμογελάνε: Νομίζω ότι σφίγγονται για να μην κλάσουν.

Ισινγμπάγεβα: Το έργο "Μπούμπκα" το έχω δει. Να το βλέπω σε ριμέικ με βυζιά, δε με φτιάχνει.

Τα στάνταρ: Οι ρωσίδες θα κερδίσουν τη ρυθμική, ακόμα κι αν είναι σάπιες. Η dream team (όταν κατεβάζουν τους καλούς), που με 12 αναβολιασμένους και βάσει συμφωνίας ανεξέλεγκτους από απόψεως ντόπας θα πάρει το χρυσό αφήνοντας στο δρόμο της ξεσκισμένες κωλοτρυπίδες. Οι κινέζοι θα κερδίσουν τις καταδύσεις. Ο έλληνας εκφωνητής θα βραχνιάσει επειδή κάποιοι συμπατριώτες μας ήρθαν τέταρτοι στην... κατάκοπο άνευ πηδαλιούχου. Οι έλληνες ολυμπιονίκες που αναφέρονται στην ελληνική ψυχή (συχνά μέσω του διερμηνέα τους) και άλλες τέτοιες πίπες που τα ακούνε οι φασίστες και νομίζουν ότι πήρανε την Πόλη.

Το ψέμμα του Ντεκουμπερτέν: Αξία έχει η συμμετοχή.Ναι ρε μουρόχαυλε, εξήγησέ το αυτό στους χορηγούς όμως! Και να τα χέσω κάτι γλυκανάλατα που τελειώνει ο μαραθώνιος και αδειάζει το στάδιο και τότε μπαίνει ένας ξεχασμένος μαραθωνοδρόμος (3 ώρες μετά) που φτάνει στον τερματισμό και τον αποθεώνουν οι καθαρίστριες. Όποιος θέλει να κάνει την απόσταση σε 6 ώρες, να την κάνει με το σουβλάκι στο χέρι ερχόμενος από Μαραθώνα ή και Νέα Μάκρη.

Η στρεβλή εικόνα για τους αρχαίους Ολυμπιακούς: Που δεν είχαν τίποτε το αγνό! Ντόπες, δωροδοκίες, δολιοφθορές, χορηγίες, όλα τα είχανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Μου λείπουν: Οι ανατολικογερμανίδες του κάποτε, με τη βαριά ψωλή και τα ασήκωτα αρχίδια ανάμεσα στα πόδια. Οι μαύροι δρομείς με το flat-top κούρεμα που φοράγανε κανονικά σορτσάκια και δεν ήσουν υποχρεωμένος να βλέπεις την ψωλή τους να εκτελεί παλλινδρομικές κινήσεις καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των ατέλειωτων 10 δευτερολέπτων στα 100 μέτρα.Ο Τζόνσον που έτρεχε σαν πάπια. Η μοναδική μασκότ της προκοπής, ο Μίσα στη Μόσχα. Ο Λουγκ(ρ)άνης, γιατί μετά ήρθαν οι Κινέζοι!

Δε μου λείπουν: Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. Το "εφκαριστώ ατίνα, εφκαριστώ ελλάδα". Ο Σάμαρανγκ, γιατί επρόκειτο για μεγάλο καθίκι, διεφθαρμένο του κερατά, φρανκικό και σιχαμένη σκατόφατσα.

Θα ήθελα: 

1. Να ξαναμπεί στο Ολυμπιακό πρόγραμμα το αρχαίο Παγκράτιο. Μιλάμε για ασύλληπτο βρωμόξυλο που κάνει το Kick-Boxing να μοιάζει με γκέι που ανταλάσσουν φιλοφρονήσεις.

2. Όσοι πήρανε βαθμό στο στρατό επειδή ήρθανε 8οι στην τοξοβολία να πάνε στα σύνορα.

3. Να ξεχάσω το χαμόγελο της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. Με στοιχειώνει...

Καληνύχτα Λονδίνο, δεν ξέρω αν άστεγοί σου θεώρησαν τους Ολυμπιακούς... Big issue!